Republička Skupština usvojila Zakon o javnoj svojini.
Zakon o javnoj svojini, posle višegodišnjeg čekanja, usvojen je sa 133 glasa poslanika stranaka vladajuće većine i LDP-a, dok su protiv zakona glasali poslanici DSS-a, a nisu ga podržali ni poslanici Saveza vojvođanskih Mađara.
Nosioci svojine u Srbiji, prema usvojenom zakonu, biće republika, pokrajina i lokalne samouprave, u čijoj nadležnosti će biti ulice, trgovi, parkovi, opštinski putevi i nekategorisani putevi.
U javnoj svojini su prirodna bogastva, dobra od opšteg interesa za koja je zakonom utvrđeno da su u javnoj svojini, stvari koje koriste organi i organizacije Republike Srbije, pokrajine i lokalne samouprave.
Među njima su vode, vodotoci, mineralni resursi, resursi podzemnih voda, rezerve mineralnih sirovina i drugi, a zakon predviđa da se na prirodnom bogatstvu može steći koncesija ili pravo korišćenja, dok naknada za to pripada republici, pokrajini ili jedinicama lokalne samouprave na čijoj se teritoriji nalazi to bogatstvo.
Zakonom se uređuju dobra od opšteg interesa i dobra u opštoj upotrebi, poput šuma, šumskog i vodnog zemljišta, zaštićena prirodna dobra, kulturna dobra u javnoj svojini, a propisuje se i da je mreža, kao nepokretna stvar namenjena protoku materije ili energije radi njihove distribucije korisnicima ili odvođenja od korisnika, dobro od opšteg interesa.
U svojini Vojvodine će, shodno usvojenim amandmanima administracije ove pokrajine, biti putevi drugog reda, kanalska mreža koja nije na plovnim putevima, pojedini objekti u inostranstvu i objekti koji su građeni sredstvima za kapitalne investicije, a na osnovu usvojenog amandmana Lige socijaldemokrata, pripašće joj i sredstva stvorena ulaganjima pokrajine koja su joj potrebna za ostvarivanje njenih nadležnosti.
Amandmanom koji je podela poslanička grupa LDP-a, a koji je prihvaćen od strane predlagača, precizirano je da se direktori javnih preduzeća biraju na javnim konkursima i da se zabranjuje korišćenje dobara od javnog interesa u privatne ili partijske svrhe, a prihvaćen je i amandman SRS kojim se iz zakona briše odredba da je administrativni prelaz dobro u opštoj upotrebi.
Nezadovoljni što Vojvodini nije pripao deo železničke infrastrukture na njenoj teritoriji, za Zakon nisu glasali poslanici Saveza vojvođanskih Mađara, dok je Liga socijaldemokrata Vojvodine, iako takođe nezadovoljna ovom činjenicom, podržala njegovo izglasavanje. Protiv donošenja zakona izjasnili su se i poslanici DSS-a.
Skupština je, kako je i najavljeno, istovremeno sa Zakonom o javnoj svojini, donela i Zakon o restituciji, a neposredno pred njihovo izglasavanje oglasila se Mreža za restituciju, tražeći da se oba zakonska predloga povuku iz procedure jer, kako je obrazložio koordinator mreže, Mile Antić, “njihovo usvajanje znači grubu povredu prava bivših vlasnika”. Mreža prvenstveno zamera izostanak supstitucije kao oblika obeštećenja bivših vlasnika, a Antić je, u svojoj izjavi konstatovao i da je Vlada “na brzinu” pripremila nacrte zakona o obeštećenju bivših vlasnika i javnoj svojini, a potom od Skupštine zatražila da po hitnom postupku usvoji te zakone, pravdajući to međunarodnim obavezama i preporukama Evropske unije.
